مستند به معنای تصاویر تلویزیونی درباره حیات وحش آفریقا یا حوادث تاریخی نیست و یا حتی اشاره به مستندهای اداری مانند گذرنامه، تمبر و یا گواهی های مدرسه ندارد. مستند درباره چیز ها، همانطور که هستند، می باشد، نه آنطور که ما دوست داریم. عکاسی مستند درباره ثبت شخصی حوادث می باشد، که در جهان بیرونی ما اتفاق می افتد، برای مردمان دیگر که ببینند یک عکاس چگونه آنچه را که شاهدش بوده است قاب گرفته است. عکاسی مستند درباره روایت یک داستان است.
این نوع عکاسی ها بایستی با نگرش باز و احترام انگیز نسبت به جهانی که در آن متولد شده ایم، گرفته شوند. وظیفه عکاسی مستند، کاوش جهان با روحی انسانی و با عشق، توجه و وقار است. عکاسی مستند درباره کشف است نه خلق، درباره پیدا کردن است نه درباره اختراع کردن. عکاسی مستند درباره یادگیری است برای آگاه شدن به معجزه ای به نام زندگی.
عکاسی مستند، یک موضوع واحد یا یک داستان کامل را در طول زمان، دنبال می کند. در مقابل عکاسی خبری پوشش بلادرنگ اخبار، اتفاقات و حوادث فوری است. عکاسی مستند می تواند با عمق بخشیدن به آگاهی مان و ارتباط احساسی با داستانهایی از ظلم و بی عدالتی، توجه عمومی را جذب و تقویت کند و مردمی که مخاطب رسانه های اجتماعی و موضوعات حقوق بشر هستند را بسیج و گرد هم آورد.
چرا عکاسی مستند مهم است؟ چرا عکاسی مستند نقش مهمی در ثبت تاریخ، تقسیم کردن حقایق عاطفی و حتی تغییرات الهام بخش دارد؟ چرا عکس ها گرفته می شوند؟ چه چیزی عکس را از نقاشی، مجسمه سازی و یا شعر تا این اندازه متفاوت می سازد؟
چندین پاسخ برای این پرسش وجود دارد. پاسخی که اساسا مهم است این است که، عکس واقعیت را بی درنگ مستند می کند و از نور و زمان برای خلق دوباره یک لحظه همانگونه که درک و مشاهده شده است، استفاده می کند و این آن چیزی است که باعث می شود عکاسی یکی از مهمترین شیوه های مستند نگاری مردم، حوادث و احساسات، در گذشته و در زمان حال باشد.
با نگاهی به گذشته، می توان دید که عکاسی مستند، امواجی از تاثیر عکس را به عنوان شیوه ای از بیان حقیقت در شرایط سخت ایجاد نموده است. روشی برای افشا کردن صحنه های نگران کننده ی آشوب و اختلال، برای بالا بردن آگاهی مردم از چیزهایی مانند فقر و قحطی است تا در نهایت باور آنها را درباره سیاست های دولت (که اغلب دلیل اصلی می باشند) ، تغییر دهند.
عکاسی مستند ثابت می کند که عکس ها می توانند دنیا را تغییر دهند. به عنوان مثال عکس هایی که مرگ و تباهی ایجاد شده توسط آمریکاییهای حاضر در ویتنام را نشان می دهد که منجر به عقب نشینی آمریکا از جنگ شد، کلید این اتفاق در گفتن نیست، در نشان دادن است. عکاسان قادرند که احساس و زخم و مصیبت های بشریت را ثبت کنند و الهام بخش مخاطبین خود برای ایجاد تغییرات باشند. ارتباط عاطفی بصری، قوی و ارزشمند است حتی در یک نگاه اجمالی و گذرا .
تصاویر قدرت بر جسته سازی داستانهایی که مقبولیت کافی بدست نمی آورند را دارند و قدرت گسترش متنوع دیدگاه ها را دارا هستند.
بنیاد های یک جامعه باز، از عکاسی مستند به عنوان یک ابزار حیاتی که می تواند سبب تغییرات اجتماعی شود حمایت می کند.
داستان های تصویری واقعیات دیده نشده یا واقعیاتی که از آنها چشم پوشی شده را در معرض نمایش قرار می دهد و اسنادی که گواهی از نقص حقوق بشر است را ارایه می دهند.
عکاسی مستند همیشه زیان، خسارت و نا امیدی را به تصویر نمی کشد. واقع گرایی، توجه به شرایط و زمان سنجی ، موارد کلیدی هستند که عکاسان مستند بایستی در نظر بگیرند .
آیا این عکس بخوبی موضوعش را شرح می دهد؟
چگونه این عکس نمادی از موضوع ها، احساسات و حوادث بزرگتر است؟ چرا این لحظه قابل توجه است؟
برا ی مثال، این عکس از میدان Tiananmen که توسط جف ویدنر در ۱۹۸۹ ثبت شده است که در آن مردی در تظاهرات در مقابل تانک های دولت ایستاده است، باوری از شجاعت را زنده کرد و اندیشه ای را شرح می دهد که تصویری کوچک می تواند باعث تغییر شود. با این منطق، عکاسان مستند می توانند با مردِ در عکس مقایسه شوند چرا که او نیز تاًثیر فوق العاده ای را با یک حرکت ایجاد کرده است.
سبک های عکاسی مستند، مختلف هستند. برای مثال عکاسی عروسی و حوادث یک مستند نگاری است که عکاسان صادقانه عکاسی می کنند، تا بتوانند لحظه هایی که آن اتفاق را ویژه جلوه می دهد، ثبت کنند و یک یادمان زیبا و کامل از یک داستان را تولید می کنند که آن اتفاق را به صورت کامل نمایش می دهد.
همچنین، ورزش ها را می توان با اکشن شات هایی که حرکت های ورزشی را ثبت می کند، مستند نگاری کرد. عکاسی از غذا، هم می تواند مستند نگاری شود. بویژه عکاسی از آماده سازی غذا و زمانی که غذا از طرف سرآشپز رونمایی می شود .
در دوران جدید، عکاسی مستند همچنان بسیار مهم است. به علت افزایش عکاسی با موبایل، عکاسی خبری به سختی به عنوان یک حرفه باقی مانده است و جرقه بیکاری و اخراج با تغییر تقاضا برای رسانه آغاز شده است. با این وجود، مستند نمودن زندگی در زمان واقعی و به اشتراک گذاشتن داستان های واقعی با دنیا، حیاتی و سر نوشت ساز است. بعضی از مردم بر این باورند که به عنوان یک عکاس، این وظیفه شماست که مکانها و حوادث و مردمی که در زندگی می بینید و احساس می کنید که آنها مهم، زیبا و ویژه هستند را مستند نگاری کنید . این یک باور الزام آور است و ممکن است درست باشد. تاریخ و خاطره های آن، اتفاق می افتد اما عکاسان تنها قادرند آنها را در قاب ها ثبت کنند .
منبع: chiilick
