عکاسی ماکرو گرافی نوعی منحصر به فرد از عکاسی است که در آن، سوژه های کوچک در عکس ها به اندازه ی طبیعی یا بزرگتر دیده می شوند. سوژه های مورد استفاده در این نوع عکاسی بیشتر گل ها و حشرات کوچکی هستند که در حالت طبیعی با چشم عادی قابل مشاهده نیستند. این ژانر عکاسی برای نشان دادن جزئیات جواهرات و یا اشیای بی جان نیز استفاده می شود. یک عکس ماکروی واقعی به اندازه ی بزرگنمایی آن بستگی دارد. بزرگنمایی ایده آل ۱:۱ است یعنی سوژه ای که اندازه ی آن ۱ اینچ باشد، در سنسور دوربین هم به همان اندازه است. در هر صورت ماکرو یعنی هر چیزی که به اندازه ی نسبت ۱:۱ یا بیشتر بزرگنمایی شده باشد.
لنزهای خوب به شما این امکان را می دهند تا در بزرگنمایی ۱:۱ عکاسی کنید، البته گزینه های حرفه ای تر قابلیت بزرگنمایی خیلی بیشتری هم دارند. به هرحال لنزهایی که در بازار به نام «ماکرو» فروخته می شوند تا بزرگنمایی ۱:۲ یا حتی کمتر را پوشش می دهند. توصیه ی ما این است که لنز ماکرویی بخرید که تا حداقل بزرگنمایی ۱:۲ را پوشش دهد و در حالت ایده آل اگر انعطاف پذیری بیشتری می خواهید، بزرگنمایی ۱:۱ گزینه ی مناسب تری است. پس باید به تجهیزات عکاسی ماکرو، مثل لنز ماکرو که اهمیت زیادی در این زمینه دارد، توجه ویژه ای داشته باشیم.
اگر فاصله ی شما با سوژه خیلی کم باشد، باعث ترساندن سوژه یا نرسیدن نور کافی به آن می شوید. ایده آل ترین فاصله با سوژه ۶ اینچ معادل ۱۵ سانتی متر است. بهتر است همیشه به دنبال لنزهایی باشید که قابلیت عکاسی در فاصله ی دورتری را داشته باشند تا مجبور نشوید به سوژه خیلی نزدیک شوید و موقعیت را از دست بدهید. البته لنزهایی که فاصله ی کانونی بیشتری مثل ۱۸۰mm یا ۲۰۰mm دارند، معمولا قیمت بالایی دارند. اگر می خواهید لنز مورد نظرتان مقرون به صرفه باشد و فاصله ی خوبی را نیز پوشش بدهد، لنزهایی با فاصله ی کانونی ۱۰۰mm تا ۱۵۰mm مناسب هستند.
عکاس: siddhant sahu
