من برای عکس گرفتن از این جغدها به جنوب کالیفرنیا سفر کردم. این عکس را در بعد از ظهر و حوالی ساعت ۵ گرفتم. برای این کار از دوربین Canon EOS 1DX، لنز EF 600mm f/4 IS II و مشخصات f/5.6 1/3200sec ISO 400 دوربین در دست و داخل ماشین استفاده کردم. من از تماشای این جغدهای بازیگوش لذت می برم. وقتی که جوجه ها بزرگتر می شوند، تحرک بیشتری در آشیانه جغدهای سوراخ نشین به وجود می آید. با دنبال کردن این تحرکات در اطراف آشیانه آنها می توان موقعیت های عکاسی بسیار خوبی را ایجاد کرد. جغدهای سوراخ نشین (Burrowing owls) موجودات چموشی هستند و به سرعت متوجه حضور انسان ها می شوند. بدون مخفی شدن نمی توان به آنها نزدیک شد. ما از ماشین برای مخفی شدن استفاده کردیم.
تکنیک من برای عکاسی از این پرندگان در دست نگه داشتن (hand-holding) دوربین با لنز های سوپر تله فتو است. این مساله به من اجازه می دهد تا به راحتی و آزادانه دوربین را به سمت سوژه بچرخانم و از آن عکس بگیرم. جغدهای سوراخ نشین فوق العاده سریع هستند. گاهی از اوقات آنقدر همه چیز سریع اتفاق می افتد که در نگاه اول متوجه آن نمی شوید و مجبورید عکس گرفته شده را در LCD دوربین ببینید. به همین دلیل این کار همیشه هیجان انگیز است چون نمی دانید چه عکسی گرفته اید. وقتی که میبینم در میان عکس های گرفته شده تصویر مورد نظرم هم وجود دارد، لذت و آرامش خاصی به من دست می دهد. اگر نتوانسته باشم عکس مورد نظر را بگیرم، کمی ناامید خواهم شد اما به سرعت به عکاسی باز میگردم و سعی می کنم از موقعیت های جدید عکس بگیرم.
من از نرم افزار Canon DPP و فتوشاپ برای ویرایش عکس های RAW استفاده می کنم. یک روش پیشرفته برای پردازش عکس های خام ایجاد نموده ام که با استفاده از آن می توانم به بیشترین وضوح و و کمترین نویز حتی در ایزوهای بالا دست پیدا کنم. جزئیات این روش پردازشی را به صورت یک راهنمای جداگانه نوشته ام که می توانید از آن استفاده کنید. البته با این حال فرایند پس پردازی من معمولا به افزایش کیفیت و وضوح عکس ها محدود می شود، به عبارتی نمی خواهم با استفاده از فتوشاپ چیز جدیدی بسازم. علاقه ای ندارم که عناصر مختلف را به عکس اضافه یا از آن کم کنم و یا اینکه یک عکس ترکیبی بسازم. دلم می خواهد که عکس ها تا حد ممکن به چیزی که با چشم های خودم دیده ام نزدیک باشند.
حال که داستان این عکس را می دانید، اجاره دهید کمی بیشتر با آرش حاذقی آشنا شویم. در مصاحبه زیر که ۵۰۰px با او انجام داده، آرش درمورد چگونگی شروع این کار و توصیه هایش در عکاسی با شما صحبت خواهد کرد.
سلام آرش! کار شما در ثبت این عکس و آن لحظه باشکوه بین دو جوجه جغد فوق العاده بود. چگونه با عکاسی آشنا شدید؟
من عکاسی را از دبیرستان شروع کردم. کارم در آن زمان نظم درستی نداشت. از سال ۲۰۰۶، بعد از اینکه از یک شاهین دم سفید عکس گرفتم، تعقیب پرندگان را آغاز کردم. بعد از آن بیشتر به عکاسی پرندگان علاقمند شدم.
شما عکس های فوق العاده و زیادی از جغدها دارید. چه چیزی بیشتر شما را به این موجودات علاقمند می کند؟
من جغدها را به خاطر چشم های بزرگ و روشنشان دوست دارم. این چشم ها شخصیت منحصر به فردی به آنها می دهد. همچنین از اینکه با شرایط سخت محیطی خو می گیرند و از قدرت بینایی و شنوایی قوی خود برای شکار استفاده می کنند، لذت می برم. آنها شخصیت آرام و پیچیده ای دارند. الگوی پرهای آنها زیبا است و به آنها در استتار کردن کمک می کند.
برای کسانی که می خواهند عکاسی از جغدها را امتحان کنند توصیه ای دارید؟
مهمترین چیزی که باید در مورد آنها بدانید نوع فعالیت و نحوه مهاجرت آنها است. باید در فصل مناسبی از سال و زمانی که تعداد آنها زیاد است به محل مورد نظر بروید. بعضی از جغدها ممکن است به صدای دیگری برای رفتن به یک محل مناسب جواب بدهند. در مورد جغدهای کوچک، مانند جغدهای سوراخ نشین باید از یک مخفیگاه برای نزدیک شدن به آنها استفاده کنید. هرچیزی که بتواند شکل و حالت یک انسان را از بین ببرد قابل استفاده است.
از چه تجهیزاتی برای عکاسی استفاده می کنید؟
من از دوربین کانن EOS 1DX و لنزهای زیر استفاده می کنم:
Canon 600 f/4 IS II, Canon 300 f/2.8 IS II, Canon 70- ۲۰۰ f/2.8 IS II, Canon EF 400mm f/5.6L, Extender 1.4X III and 2X III
همچنین یک کارت حافظه و کارتخوان، چند سیم و لوازم تمیز کننده به همراه خود دارم. در صورتی که نیاز باشد از لنزهای دیگر کانن هم استفاده می کنم.
به یادماندنی ترین برخورد شما با جغدها تاکنون چه بوده است؟
به یادماندنی ترین برخورد من با جغدها زمانی بود که یک جغد بزرگ خاکستری را برای اولین بار دیدم. خیلی بزرگتر از چیزی بود که انتظار داشتم. او به آرامی بر روی یک شاخه درخت و در وسط ناحیه ای پوشیده از برف نشسته بود. آنجا قلمرو او بود!
منبع: Lenzak