اگر چه تا همین چند سال پیش فقط کالج ها و دانشگاه های محدودی دوره های آموزش عکاسی را ارائه می دادند، اخیرا آموزش عکاسی در اینگونه موسسات رواج بیشتری یافته است. حال سوال اینجاست که اگر مشتاق حرفه ای شدن در این زمینه هستید، آیا راه بهتر محدود کردن خود به عکاسی خواندن در کلاس درس است؟ در این مطلب، دیدگاه عکاس الکسیا سینکلر در این زمینه را خواهید خواند.
این مطلب صرفا ترجمه بوده و نظرات شخصی الکسیا سینکلر را بازتاب می دهد. قطعا تصمیم گیری در مورد نحوه کسب اطلاعات در هر رشته ای، به تحقیقات، مطالعه و مشورت فراوان نیازمند است.
الکسیا سینکلر (Alexia Sinclair)، عکاس استرالیایی که در زمینه فاین آرت فعالیت حرفه ای میکند، پاسخش به این سوال، منفی است. او اعتقاد دارد که صرف گرفتن مدرک عکاسی، باعث محدود شدن خلاقیت هنر آموزان می شود.
وی میگوید: «شخصا فکر میکنم این کار (محدود کردن خود به کلاس درس) چشم شما را بر روی روش های خلاقانه خلق تصویر می بندد. چراکه بسیاری را از خارج شدن از چارچوب ها هراسان می کند».
الکسیا نقاشی و مجسمه سازی و همه چیز های دیگر میان این دو را در دانشکده هنرهای زیبا فراگرفت. سپس علاقه شدیدی به فتوشاپ در خودش یافت و با بورسیه تحصیلی ای که دریافت کرده بود، شانس این را پیدا کرد که به اروپا برود و مدرک کارشناسی ارشد خود را در هنرهای زیبا بگیرد.
او می گوید وقتی که در دانشگاه مشغول تحصیل بودم فکر می کردم که دیگر هیچ وقت نقاشی نخواهم کرد، ولی حالا با استفاده از فتوشاپ و صحنه هایی که برای عکس هایش خلق می کند، نیمی از کارهایی که انجام می دهد شامل استفاده از قلم مو می شود، البته نوع دیجیتالی.
مجموعه عکس «The Regal Twelve» الکسیا خود گواه این مدعاست. ترکیب مواردی چون چیدمان صحنه، لباس های مدل ها و فتوشاپ (و همچنین دوربین Phase One او) به عکس هایی که او میگیرد، جان می بخشند.
اگر تنها هدفت آموختن عکاسی است، شاید بهترین جا برای یادگرفتنش دانشگاه نباشد.
الکسیا به جای چند سال دانشگاه رفتن و شهریه دادن، شرکت در دوره های کوتاه مدتی را پیشنهاد می دهد که صرفا راه و رسم این کار را یاد می دهند. او می گوید: من فکر نمی کنم یه نفر حتما باید سه یا چهار سال دانشگاه برود تا عکاسی بخواند.
دانشگاه ها می توانند تئوری و تاریخچه عکاسی را آموزش دهند اما معمولا وقتی کار به قسمت عملی می رسد، یک پایشان لنگ می زند. در عین حال، زمان زیادی هم طول می کشد تا یک عکاس خوب بشوی. زمانی بود به خاطر محدودیت تکنولوژی باید خودت عکست را ظاهر میکردی و نتیجتا باید درک عمیق و درستی از نوردهی و سرعت شاتر می داشتی.
امروزه با وجود دوربین های دیجیتال، قسمت حدسی کار از فرآیند آموختن حذف شده است. در یک روز میشود هزار تا عکس گرفت و شاید به صورت اتفاقی عکسی که میخواهی را هم بگیری، اما یادگرفتن اینکه چه طور این کار را در آینده مجددا تکرار کنی به مراتب زمان زیادی می طلبد.
الکسیا می گوید: «من در اتاق تاریک (اتاق ظهور عکس) زندگی می کردم. آن زمان عکاسی دیجیتال نبود. صبح تا شب مشغول کار کردن با وسایل و مواد ظاهر کردن عکس بودیم و آدم نمی دانست آیا نتیجه درست خواهد بود یا نه. به همین خاطر عکاس خیلی متکی به نورسنج (Lighr meter) بود.
در این پیشه و هنر که موانع ورود روز به روز کمتر میشوند، افراد زیادی شانس خود را امتحان می کنند تا عکاس شوند. برای رقابت کردن با این افراد و برنده شدن این رقابت چیزی بیشتر از عکاسی نیاز است.
الکسیا در مصاحبه با سایت Bokeh اینچنین می گوید: «به همین خاطر من باید خودم را بیشتر و بیشتر به چالش بکشم تا به عکاسی ام چیزی اضافه کنم که برای بقیه چالش برانگیز بوده و به آسانی قابل بازتولید نباشد. وی افزود که به عنوان مثال اگر من فقط عکاسی خوانده بودم، نمی توانستم مانند امروز در این رقابت عمل کنم».
مخلص کلام اینکه محدود کردن خود فقط به تحصیلات آکادمیک، باعث میشود که خلاقیت نهفته در خود را محدود کنی و حتی مهارتهای دیگری که باعث میشوند در آینده عکاس بهتری بشوی را هم از دست بدهی.
برای اینکه مهارت های مختلف را یادبگیری و چند بُعدی بشوی، باید برای عکاس هایی که کارشان را بلدند کار کنی و در کنار آن ها باشی و باید فکر و خلاقیت خود را پرورش بدهی.
عکاسی خواندن در دانشگاه، بله یا خیر؟ شما در این مورد چه تجربه و نظری دارید؟
نویسنده: Hannah Scott، مترجم: آقای سامان شریعتی
منبع: Lenzak
